Zasilacz do spawarki z odwracaczem polaryzacji

Podstawową cechą inwertera do spawania łukowego jest jego wysoka częstotliwość pracy, co przynosi wiele korzyści. Wynika to z faktu, że transformator, niezależnie czy jest to uzwojenie pierwotne czy wtórne, ma następującą zależność między jego potencjałem E a częstotliwością f prądu, gęstością strumienia magnetycznego B, polem przekroju poprzecznego rdzenia S oraz liczbą zwojów W uzwojenia:
E=4.44fBSW
a napięcie na zaciskach U uzwojenia jest w przybliżeniu równe E, czyli:
U≈E=4.44fBSW
Po ustaleniu U i B, jeśli zwiększymy f, to S zmaleje, a W zmaleje. W związku z tym masa i objętość transformatora mogą zostać znacznie zmniejszone. W ten sposób masa i objętość całej maszyny mogą zostać istotnie zredukowane. Nie tylko to, wzrost częstotliwości i inne czynniki przynoszą wiele korzyści. W porównaniu z tradycyjnym źródłem zasilania do spawania łukowego, jego główne cechy to:
1. Małe rozmiary, lekka waga, oszczędność materiału, łatwość przenoszenia i przemieszczania.
2. Wysoka sprawność i oszczędność energii, sprawność może osiągnąć 80%~90%, co pozwala zaoszczędzić ponad 1/3 energii elektrycznej w porównaniu z tradycyjnymi spawarkami.
3. Dobre właściwości dynamiczne, łatwe zapalenie łuku, stabilny łuk, estetyczny kształt spoiny, mała ilość odprysków.
4. Nadaje się do współpracy z robotami w celu utworzenia automatycznego systemu produkcji spawalniczej.
5. Jedna maszyna może być używana do wielu celów, realizując różne procesy spawania i cięcia.

Dzięki powyższemu szeregowi zalet zasilaczy inwerterowych, ich rozwój był niezwykle szybki od momentu pojawienia się pod koniec lat 70. XX wieku, a zakres zastosowań jest dość szeroki w krajach uprzemysłowionych, takich jak Stany Zjednoczone i Japonia.

Elementy przełączające stosowane w zasilaczach inwerterowych to SCR (tyrystor), GTR (tranzystor), MOSFET (tranzystor polowy) oraz IGBT (element elektroniczny łączący zalety GTR i MOSFET). IGBT ma potencjał zastąpienia kilku innych elementów przełączających. Spawarka inwerterowa IGBT to duży postęp w technologii spawarek na świecie i nowy kierunek rozwoju.

Głowica spawalnicza przekształca energię wyjściową z urządzenia spawalniczego w ciepło spawalnicze i ciągle podaje materiał spawalniczy, podczas gdy sama głowica przesuwa się do przodu, realizując spawanie. Szczypce spawalnicze używane do ręcznego spawania łukowego muszą być ręcznie ciągle podawane w dół w miarę topnienia elektrody i przesuwane do przodu, aby utworzyć spoinę. Spawarka automatyczna posiada mechanizm automatycznego podawania drutu oraz mechanizm przesuwu głowicy do przodu. Najczęściej stosowane są dwie głowice: wózkowa i zawieszana. Głowica do spawania oporowego punktowego i wypukłościowego to elektroda wraz z mechanizmem docisku, które służą do wywierania nacisku i zasilania obrabianego elementu. Do spawania szwów stosowany jest mechanizm napędzający ruch obrabianego elementu. Do spawania doczołowego potrzebne są statyczne i dynamiczne przyrządy oraz mechanizmy zaciskowe, a także przyrządy ruchome i mechanizmy kucia.